TOPINAMBUR - ZASTOSOWANIE I UPRAWA

CO TO JEST TOPINAMBUR?

Topinambur, nazywany jest też słonecznikiem bulwiastym (nazwa łacińska: Heliantus tuberosus). Jego nazwa pochodzi z języka francuskiego i łączona jest z nazwą brazylijskiego plemienia Tupinamba. Roślina ta znana była niegdyś w Polsce pod różnymi nazwami regionalnymi, takimi jak: „bulba”, „bulwa”, „świni chleb”, „świni orzech”, „świniak”, „gdula ziemna”. We Francji znany był jako gruszka ziemna, a w Anglii jako jerozolimski karczoch (nazwy te związane są ze smakiem tej rośliny).

Pierwotnie słonecznik bulwiasty uprawiany był w Ameryce Północnej. Do Europy został przywieziony przez francuskich kolonistów (prawdopodobnie przez znanego w tym czasie kolonistę Samuela de Champlain) na początku XVII wieku. Do Polski dotarł na początku XVIII wieku, lecz szybko stracił na znaczeniu ze względu na rosnącą popularność ziemniaków.

W późniejszym okresie topinambur uprawiano przede wszystkim jako roślinę pastewną i karmiono nią zwierzęta hodowlane. Jeszcze przed wojną był on popularny na Śląsku. W trakcie II wojny światowej mieszkańcy zachodniej Europy przypomnieli sobie o jego jadalności. Obecnie uważa się go raczej za warzywo ekskluzywne, z tego względu nie jest on dostępny w szerszej sprzedaży, jednak jego popularność w ostatnich latach bardzo wzrosła.

WŁAŚCIWOŚCI TOPINAMBURA

• Duża zawartość potasu korzystnie wpływa na gospodarkę elektrolitową, wspiera koncentrację i pamięć oraz obniża ciśnienie krwi.
• Bogaty w inulinę (stanowi 75–80% zawartości węglowodanów), która jest bardzo cennym prebiotykiem, stanowiącym doskonałą pożywkę dla korzystnej flory bakteryjnej jelit, dzięki czemu wspomaga system immunologiczny. Inulina jest częściowo rozkładana do fruktozy, zalecanej w diecie dla diabetyków.
• Duża zawartość witamin C i B1 (dwa razy więcej niż ziemniak).

Bulwy topinambura, surowe
Wartości odżywcze na 100 g produktu

na podstawie USDA Nutrition Database

Składniki pokarmowe		Witaminy		Składniki mineralne
woda	78,1 g	witamina A	0,02 mg	magnez	17 mg
energia	73 kcal	witamina B1	0,2 mg	fosfor	78 mg
błonnik	1,6 g	witamina B2	0,06 mg	żelazo	3,4 mg
białko	2 g	witamina B6	0,08 mg	sód	4 mg
tłuszcze	0,01 g	witamina C	4 mg	wapń	14 mg
węglowodany	17,44 g	witamina PP	1,3 mg	potas	429 mg

UPRAWA

Uprawa jest bardzo prosta, roślina ta rośnie na mało wymagającej glebie. Roślina ta jest odporna na suszę oraz mróz. Bulwy można zbierać od jesieni do okresu mrozów. Można je również pozostawić w glebie aż do wiosny (bez straty wartości odżywczych bulw). Zebrane bulwy powinno się trzymać do 5 miesięcy w chłodnym pomieszczeniu i w wilgotnym piasku. W lodówce może on być przechowywany ok. 2 tygodni.

ZASTOSOWANIE

Jadalną częścią są bulwy w kolorach żółtym, białym, lekko czerwonawym lub niebieskim.

Topinambur stosowany jest jako środek dietetyczny, pomocny w cukrzycy ze względu na to, że inulina podczas obróbki termicznej rozkłada się na fruktozę, dzięki czemu jedzenie bulw nie podnosi indeksu glikemicznego. Już Indianie poddawali tą roślinę fermentacji w kopcach, podczas której inulina ulegała rozkładowi na przyswajalne dla człowieka cukry.

Inulina wspomaga również utrzymanie właściwej mikroflory jelit, co przyczynia się do wzmocnienia układu odpornościowego i uregulowania przemiany materii – może być pomocny przy odchudzaniu (uwaga! Inulina może działać przeczyszczająco).

Ze względu na zawartość potasu, działa korzystnie na serce w przypadku niedoborów tego pierwiastka.

Niektóre źródła przypisują mu działanie antynowotworowe, ale nie znajduje to swojego potwierdzenia w badaniach.

SMAK TOPINAMBURA

Niektórzy opisują smak bulw jako słodki, orzechowy, przypominający smak orzechów brazylijskich i karczocha. Dla mnie to raczej smak prażonych łupinek słonecznika (zresztą jest to pokrewna roślina), dość intensywny i dominujący w potrawie, dlatego warto go zestawiać z warzywami raczej „mdłymi”.

SPOSOBY PRZYRZĄDZANIA

Topinambur można gotować, piec i smażyć. Surowe bulwy ze względu na nietrawioną przez człowieka inulinę mogą powodować silne wzdęcia.

Przed spożyciem bulwy należy wyszorować, najlepiej gotować je ze skórką, bo pod nią jest najwięcej wartościowych składników. Do gotowania (dość krótko, bo się szybko rozgotowują!) zaleca się dodanie octu lub też gotowanie w wodzie z mlekiem. Na południu Europy (Włochy, Francja) z bulw przyrządzane są zupy. Można je wykorzystywać w ten sam sposób co ziemniaki: piec w całości, smażyć, robić z nich frytki, chipsy, sałatki, ze startych można zrobić placki. Surowe plasterki topinambura można też dodać do herbaty. Taki napój będzie miał właściwości rozgrzewająco-orzeźwiające.